Τη Δευτέρα 26 Ιανουαρίου το απόγευμα ο 6,5 ετών γιος μου έπαιζε κοντά μου την ώρα που εγώ είχα ανοίξει την τηλεόραση μετά από πολύ καιρό για να δω ποια θα ήταν τα σχόλια και η στάση των συστημικών και διαπλεκόμενων καναλιών μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.
Άκουγα εγώ, άκουγε κι αυτός κι ας πίστευα πως έπαιζε, και φυσικά δεν άργησε να έρθει η ατάκα.
Ο γιος μου: "Μαμά, νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ ε;"
Εγώ: "Ναι."
Ο γιος μου: "Δεν θέλω πια να είμαι ΣΥΡΙΖΑ..." (υπήρξε... Συριζαίος κατά δικιά του παλαιότερη δήλωση!)
Εγώ: "Γιατί;"
Ο γιος μου: σιωπή
Εγώ: "Για πες, γιατί;"
Ο γιος μου: (μετά από σκέψη) "Θα γίνω ΚΚΕ, όπως ο παππούς".
Τι είχε πιάσει άραγε;
(ΥΓ. Υπάρχει κι άλλη ερμηνεία, αλλά ας μείνουμε σ' αυτά...)
Άκουγα εγώ, άκουγε κι αυτός κι ας πίστευα πως έπαιζε, και φυσικά δεν άργησε να έρθει η ατάκα.
Ο γιος μου: "Μαμά, νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ ε;"
Εγώ: "Ναι."
Ο γιος μου: "Δεν θέλω πια να είμαι ΣΥΡΙΖΑ..." (υπήρξε... Συριζαίος κατά δικιά του παλαιότερη δήλωση!)
Εγώ: "Γιατί;"
Ο γιος μου: σιωπή
Εγώ: "Για πες, γιατί;"
Ο γιος μου: (μετά από σκέψη) "Θα γίνω ΚΚΕ, όπως ο παππούς".
Τι είχε πιάσει άραγε;
(ΥΓ. Υπάρχει κι άλλη ερμηνεία, αλλά ας μείνουμε σ' αυτά...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου