Αποχαιρετισμός

Υπήρχαν κάποτε δικαιώματα.

Των εργαζόμενων, των ανθρώπων, των γυναικών, των παιδιών.

Τι καιρό θα κάνει αύριο;

Έλα να πούμε τα αυτονόητα.

Για την αξιοπρέπεια που δείχνουν οι καθαρίστριες και τον αγώνα τους τον καθημερινό.

Έλα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη.

Καλύτερα μιας ώρας...

Ρίξαμε κλάμα σήμερα πάλι.

Είμαστε κι ευσυγκίνητοι άνθρωποι, του θυμικού...

Προσλήψεις

Είναι... εντυπωσιακό πάντως.

Να γίνονται προσλήψεις με βάση πολιτικές απόψεις και όχι ικανότητες, προσόντα, εμπειρία.

Στις αποβάθρες του μετρό...

Μ' αρέσουν οι αποβάθρες του μετρό.

Μ' αρέσει να κάθομαι και να παρατηρώ τον κόσμο.

Ο βλάξ

Θα μένω πάντα ενεός (αν και δεν πρέπει βεβαίως-βεβαίως...) από το εύρος της διαπλοκής οπουδήποτε τύπου από πολιτικής έως... ερωτικής, που καθιστά έναν βλάκα σε... έγκριτο και τον προωθεί στα μάτια του πόπολου ως κάτι το ξεχωριστό...

Σουβλάκια στην Ακρόπολη τώρα!

Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία να φάω αστακομακαρονάδα στη Στοά του Αττάλου με θέα απέναντι το ναό του Ηφαίστου.

Να τσουγκρίσω ένα ποτήρι κρασί Chateau Mouton Rothschild χαζεύοντας το Αστεροσκοπείο και την Αγία Μαρίνα στο Θησείο.

Για αποφόρτιση

Από το Ιδιώνυμο

Κατακάθια

(Κανονικά δεν θα έπρεπε να σχολιάσω τίποτα... Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, κυριολεκτικά...αλλά θα σχολιάσω... λιγουλάκι...)

Θέαμα, διαφήμιση, κοινωνία

Χάζευα στην τηλεόραση μια διαφήμιση καθώς περίμενα να φτιάξουν το χυμό που παρήγγειλα σ' ένα take away μαγαζάκι.

Η φράουλα, το σοκολατάκι, ο Κουφοντίνας

Την ώρα που κατάπινα την αποξηραμένη φράουλα, ήμουν έτοιμη να πάρω ένα σοκολατάκι πραλίνα και γυρνούσα σελίδα στο βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα, άκουσα την Όλγα και τον Γιάννη (μην ρωτήσεις ποιοι είναι αυτοί!) τυχαία στην τιβι να μιλούν για τον "αρχιδολοφόνο που έβαψε με αίμα τα χέρια του 17 φορές" και κόντεψα να πνιγώ.

Κολωνάκι

Αφού δεν έχει ζωή και το Κολωνάκι, σκέψου που πάμε, λατρεμένε μου καναπεδάκια.

Σάββατο μεσημέρι και λίγος κόσμος σε μαγαζιά και καφέ.

Πού άλλοτε;