Τα παιδιά της κρίσης...

Τρίτη απογευματάκι. Σε έναν πεζόδρομο στο κέντρο της Αθήνας. Γυναικοπαρέα.

Είχαν αφήσει τα παιδιά σε έναν χώρο δημιουργικής απασχόλησης κι εκείνες πήγαν απέναντι για καφέ που έγινε ρακόμελα.

Μιλούν για την κρίση που στερεί τα όνειρα που είχαν για τα παιδιά τους, τα σχολεία, τις δραστηριότητες. 

Μαύρο

Τα social media. Τι ευτυχία!

Κάθε φορά που συμβαίνει ένα μεγάλο γεγονός (ή και μικρότερο, δεν έχει σημασία. Γεγονός να είναι!), "μπαίνω" κατευθείαν στα social media. 

Να δω τι γράφουν στο twitter αρχικά και μετά αν το πήραν χαμπάρι στο facebook.

Κάθε φορά μάλιστα είναι εκπληκτικό αυτό που μου συμβαίνει. Διαβάζω ένα τεράστιο κύμα -τι κύμα, τσουνάμι-, αντιδράσεων, παρατηρήσεων ή σχολίων έχοντας πάντα την αίσθηση πως οσονούπω όλοι αυτοί οι χρήστες (σχολιαστές, αντιδρώντες κτλ) θα ξεχυθούν στους δρόμους και ...όποιον πάρει ο χάρος!

Εξαθλίωσέ με, αγά μου, ν' αγιάσω...

Διάβασα μια ανακοίνωση χθες και μόνον που δεν έπεσα απ' την καρέκλα.

Απ' την υποκρισία που ζει και βασιλεύει ακάθεκτη.

Οι "βασιλικότεροι του βασιλέως"

Εκείνο που μ' ενοχλεί πιο πολύ εδώ και καιρό είναι οι "βασιλικότεροι του βασιλέως".

Όχι τα μνημόνια, οι συγκυβερνήσεις, η παραπληροφόρηση, η αστυνομοκρατία, τα βασανιστήρια, οι απαγορεύσεις...

Μια...βίαιη βροχή.

* Εντάξει, έβρεξε. Κι έβρεξε πολύ. Στη χώρα της βίας της ανεργίας, της βίας των δικαιωμάτων, της βίας της ίδιας της ζωής, έριξε μια βίαιη βροχή. Και τι περίμενες; Ότι, ο... "κρατικός μηχανισμός" θα ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει την κατάσταση; Χα, χα. Εδώ, ζεις. Στην απαξία. Γενικώς και ειδικώς. Πάρ' το απόφαση. Ή ανέτρεψέ το. 

Έχεις μια ζωή να ζήσεις.

Είσαι 24 χρονών. 

Τελείωσες σχολεία και πανεπιστήμια.

Ψάχνεις να βρεις δουλειά.

Ανήκεις όμως στο 61,7% των συνομήλικων σου που κάνουν το ίδιο. Επί ματαίω.

Έχεις πολλές επιλογές σήμερα;

Bienvenue Holland!

Bienvenue Holland avec vos fregates! 

Συντεταγμένο καθεστώς.

Τα βήματα των καθεστώτων οφείλουν να είναι πάντα συντεταγμένα και τα μηνύματα ξεκάθαρα προς το πόπολο.
Αυτή τη φορά της Ιερισσού.

Οι αστυνομικές αρχές συνεχίζουν τις προσαγωγές πολιτών της περιοχής για την καταγραφή γενετικού υλικού.

"Αφού θα καεί που θα καεί..."

Ο "μεγαλοδημοσιογράφος" το είπε καθαρά το πρωί: "Αφού το δάσος θα καεί που θα καεί από καταπατητές, Τούρκους ή όποιους άλλους, γιατί να μην γίνει τουλάχιστον η επένδυση;".

Έτσι. Κυνικά και... τσεκουράτα. "Λογικά".

Ημερήσιες σκέψεις...

Μέρες δύσκολες στη χώρα του φωτός...

Μέρες καταχνιάς. Εσωτερικής κι εξωτερικής. 

Μέρες άνευ, γενικώς.

Λόγια ανδρών επιφανών...

Λόγια ανδρών "επιφανών" σημερινά...

Σάρκινος λόγος

Αυτό. 
Γιάννης Ρίτσος "Σάρκινος λόγος"

"Τί όμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω.
Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα.

Οι αναρχικοί "ληστές" και η απαξίωση

Πώς τόλμησαν οι τέσσερις αναρχικοί συλληφθέντες για τη ληστεία στο Βελβεντό να περιγράψουν τις συνθήκες του περιστατικού; Πώς τόλμησαν να γράψουν κείμενο και να μας πουν τις απόψεις τους; Πήραν άδεια από τα δημοσιογραφικά και πολιτικά παπαγαλάκια;

Α, όλα κι όλα. Ακούς εκεί οι "τεμπέληδες ληστές" έχουν και άποψη; 

Δεν είν' οι άλλοι, είσαι εσύ...

Δεν είναι που έχουν το θράσος να βάζουν έναν λαγό (βλέπε Μέργος) να σου λέει πως είναι σε "υψηλά επίπεδα ο κατώτατος μισθός" σου...

Δεν είναι που έχει το θράσος ένας υπουργάκος (βλέπε Βρούτσης) να σου λέει πως δεν πιστεύει (έχει σημασία το ρήμα!) στην αναστολή του δικαιώματος της απεργίας...

Γυναικείες κουβέντες.

Μιλούσα με κάτι φίλες τ' απόγευμα. Τα γνωστά. Κρίση, ανεργία, ανελευθερία. Ναι, ναι. Οι κοπελιές συζητούν και γι' αυτά.  

"Εντάξει, άντε κι αγόρασες ένα μπλουζάκι παραπάνω. Άντε κι ένα φουστανάκι. Έβαψες και το μαλλί. Και; Όταν γύρω σου το σύμπαν καταρρέει, εσύ τι, θα καλύψεις το κενό με τον καταναλωτισμό;" διερωτήθηκε η μία.

Κοίτα κάτι απορίες!

Άκουσα πριν τη μικροομολογιούχο σ' ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση που είπε: "μας αντιμετώπισαν σαν εγκληματίες, μας ρίξαν δακρυγόνα".

Δηλαδή, κυρία μου, τι θέλατε; Να σας πουν "περάστε, ο κύριος πρωθυπουργός αναρωτιέται διακαώς για το ποιες είναι οι απόψεις σας για "το κούρεμα"";

Χουντοσυζήτηση...

Πες μου τώρα έναν σοβαρό λόγο γιατί εγώ -που δεν έζησα χούντα- να μην πιστέψω το σύνθημα "η χούντα δεν τελείωσε το '73";

Βρες μου, καλέ μου άνθρωπε, έναν λόγο να πιστέψω ότι αυτή η συγκυβέρνηση του Αντωνάκη, του συνταγματολόγου των συμφερόντων της ολιγαρχίας και του κυρ-Φώτη, είναι "δημοκρατική". Όχι ότι με πήρε κανένας καημός για τη δημοκρατία και ψάχνω με το φανάρι (ως άλλος Διογένης) να τη βρω, ούτε φυσικά με πήρε κανένας πόνος να βρω κάτι να πιστέψω για το συγκυβερνολόϊ. Άλλο είναι το ερώτημα που σου θέτω.

Τα "αόρατα" παιδιά...

Η συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας είναι -δυστυχώς- γεγονός. Δεν κομίζω γλαύκας ες Αθήνας.

Όταν δε, φτάνει μέχρι στις ζωές παιδιών, τότε αυτή, η συντηρητικοποίηση, γίνεται και απανθρωπιά. 

Και εξηγούμαι: Προχθές με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την "αυτόματη" χορήγηση ιθαγένειας στα περίπου 200.000 παιδιά μεταναστών που είτε γεννήθηκαν στην Ελλάδα είτε ήρθαν σ' αυτό τον... φιλόξενο τόπο του "Ξένιου Δία" (του...αρχαίου και ουχί της επονομαζόμενης αστυνομικής επιχείρησης "περιποίησης" παράνομων μεταναστών) από πολύ μικρή ηλικία.

Ή ταν ή επί τας, παπαγαλάκια μου.

Αχ αυτή η νοημοσύνη της κοινής γνώμης...

Μπορούν απτόητα τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια να συνεχίζουν να την υποτιμούν καθημερινά...

Μπορούν για παράδειγμα να της λένε πως πρέπει, -επιβάλλεται, βρε αδελφέ-, να κοπούν οι μισθοί των 800 ευρώ και οι συντάξεις των 500 ευρώ, για να μειωθεί το έλλειμμα και την ίδια ώρα να της λένε πως είναι λαϊκισμός να κριτικάρεις τις αμοιβές της νέας διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, δηλ. τον ύψους 215.000 ευρώ ετήσιο μισθό της διευθύνουσας συμβούλου, τον ύψους 185.000 ευρώ ετήσιο μισθό του αναπληρωτή διευθύνοντος και τον ύψους 165.000 ετήσιο μισθό του μέλους.

Βιβλιοφάγοι στο κέντρο της Αθήνας...

Δευτέρα πρωί. Στο αμαρτωλό κέντρο της Αθήνας. 

Από την έξοδο του μετρό στην οδό Αθηνάς (Ομόνοια) προς την Πλατεία Κοτζιά.

Κόσμος πηγαινοέρχεται βιαστικός. Άλλοι χαζεύουν.

"Έχω μια τίγρη μέσα μου..."

Σκέψου να λύνονταν όλα δια μαγείας.

Να μην υπήρχε μνημόνιο. Να είχε καεί.

Να μην υπήρχε ανεργία. Να είχε εξατμιστεί.

Να μην υπήρχαν άστεγοι. Να είχαν εξαφανιστεί.

Γέλα ελεύθερα επί του καναπέ...

Γελάστε ελεύθερα. Τουλάχιστον αυτό ακόμα το μπορούμε.

Που πας;

Βαριά η μέρα σήμερα.

Διαβάζεις εφημερίδα, διαβάζεις σχόλια στα social media, διαβάζεις ιστοσελίδες και δεν ξέρεις από που να "φυλαχτείς". Μένεις με το στόμα ανοιχτό, αναρωτιέσαι που πάμε και προσπαθείς να συμμαζέψεις το θυμό που σε κατακλύζει.

Οι βασανισμένοι και οι βασανιστές.

Οι φωτογραφίες των άγρια κακοποιημένων συλληφθέντων για ληστεία έχασκαν απέναντι στην οθόνη, λίγη ώρα πριν βγω για νυχτερινή διασκέδαση.

Έχασκα κι εγώ ανήμπορη να καταλάβω πως είναι δυνατόν η ίδια η αστυνομία να δημοσιεύει με τέτοιο θράσος φωτογραφίες βασανισμού συλληφθέντων (ανθρώπων που θα κρίνει η δικαιοσύνη για το αξιόποινο των πράξεων τους), φωτογραφίες μάλιστα που έχουν υποστεί εμφανώς ρετουσάρισμα και άρα η κατάσταση των συλληφθέντων είναι σίγουρα χειρότερη.

Σκιερή η προπαγάνδα...

Tο σάιτ του... έγκυρου δημοσιογράφου -ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει εμφανισθεί με μπαζούκας ανά χείρας στην τιβι- είναι ξεκάθαρο.

Με τίτλο "Πληροφορία σοκ" μας... ενημερώνει:

"Φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου που ήταν μαζί του το μοιραίο βράδυ της δολοφονίας του φέρεται να είναι ανάμεσα στους συλληφθέντες της διπλής ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης, σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες".

Αλήθεια; Που πήγε το μυαλό σας;

Αμπελοφιλοσοφίες...

Ο θάνατος του μετανάστη "εμπόδιο στις ράγες"...

Η ζωή του Έλληνα "εμπόδιο στην ανάπτυξη"...

Η ζωή, ο θάνατος. 

Free Ζωή!

Σύσσωμος ο "πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος" επιτίθεται -εδώ και καιρό- με αυξημένη δόση κακίας και χυδαιότητας στη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Το πρωί, τηλεοπτικοί αστέρες, καλοπληρωμένοι και γνωστά παπαγαλάκια των αφεντικών τους, φρόντισαν και πάλι με ύφος και γλώσσα ανάλογη να της την πουν...

Παιδικό πάρτι!

Τις προάλλες βρέθηκα σε ένα παιδικό πάρτι.

Σε καλό προάστιο της Αθήνας και με παιδιά από καλές οικογένειες. Οι γονείς άνετοι, ωραίοι, καλοντυμένοι και στουρναρικοί.

Η δική μου σονάτα!

...Και ξεκινάς να φτιάξεις τη δική σου κιβωτό γραφής και έκφρασης.

Μπροστά σου, η λευκή σελίδα που περιμένει τις πρώτες σου σκέψεις...

...Εσύ, αμήχανη, σαν να μην έχεις ξαναγράψει ποτέ, χάσκεις κοιτάζοντάς την για ώρα.

Στο μυαλό σου, ανάκατες, πολλές λέξεις που θέλουν να ορμήξουν και να πάρουν τη θέση τους...

Απόψεις, θέσεις κι αντιθέσεις.

Εντάξει.

Δεν έγινε και τίποτα.

Ας περιμένουν λίγο.

Εξάλλου, περίμεναν τόσο καιρό.

Η δική μου σονάτα είναι εδώ.

Καλώς σας βρήκα!