Για το ψυχιατρείο...

Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως οι φασίστες που συνελήφθησαν όπως και οι γυναίκες τους και οι κόρες τους εκδηλώνουν συμπεριφορές που χρήζουν ψυχιατρικής ανάλυσης.

Tourists

Τους βλέπω κάθε μέρα να κατακλύζουν απ' τις 9 το πρωί τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

Αμερικάνοι, Ισπανοί, Γιαπωνέζοι...

Tourists.

Παύλος Φύσσας

Όσο έρχονται στο φως της δημοσιότητας λεπτομέρειες από τη στιγμή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, τόσο η θλίψη απλώνεται.

Πάρτε τα μέτρα σας...

Δεν ορρωδούν προ ουδενός.

Συνεχίζουν ακάθεκτοι το παιχνίδι τους προκαλώντας.

Σκυλεύουν τώρα το νεκρό σώμα του Παύλου.

ΕΜΕΤΟΣ

Τι κι αν το γράψεις πολλές φορές. Τι κι αν το έχεις σκεφτεί εκατομμύρια φορές. Τι κι αν θεωρείς πως πρόκειται για άτομα ανάξια λόγου. Ε και;

Η δια-ταραχή που σου προκαλείται είναι πάντα η ίδια όταν τους ακούς ή όταν διαβάζεις αυτά που έχουν πει (γιατί σιγά μην καθίσω να ξοδέψω τον πολύτιμο χρόνο μου για να τους βλέπω ή να τους ακούω).

Σκάστε, ανθρωπάκια.

Αϊ σιχτίρ δηλαδή.

Και τι λόγια να βρεις να το εξηγήσεις.

Και γιατί να βρεις λόγια.

Φασίστες μαχαίρωσαν αντιφασίστα

Μόλις γύρισα στο σπίτι (από ακόμη μία κινηματογραφική βραδιά...) και ανοίγοντας τον υπολογιστή για να ενημερωθώ για το τι λέγεται στο social media πληροφορούμαι πως φασίστες μαχαίρωσαν αντιφασίστα στην Αμφιάλη του Πειραιά.

"Τα παιδιά δεν έφαγαν σήμερα μεσημεριανό..."

Αυτήκοος και αυτόπτης μάρτυς, εγώ.

Το απόγευμα της Δευτέρας στη γραμμή του μετρό προς Δουκίσσης Πλακεντίας μεταξύ Κατεχάκη και Εθνικής Άμυνας. 

Γυναίκα περίπου 55 ετών, μακριά μαλλιά, μαύρα ρούχα και γυαλιά μυωπίας με μαύρο σκελετό στέκεται όρθια πίσω από τη θέση που καθόμουν. 

Οι προβοκάτορες

Μ' έχει φάει ο πολιτισμός και οι τέχνες.

Χθες βράδυ είδα κι άλλη ταινία. Στον άλλο αγαπημένο θερινό κινηματογράφο, στο "Ζέφυρο". Τη γαλλική "Όλα πάνε καλά" του 1972 με τον Υβ Μοντάν και την Τζέιν Φόντα.

Το τέλειο χτύπημα

Απόψε ήταν μια γλυκιά βραδιά.

Μια βραδιά από αυτές που ξεχνιέσαι και σκέφτεσαι πως αυτό που αξίζει στη ζωή είναι οι στιγμές...

Τι άλλο είν' η ζωή άλλωστε; 

Κουτσομπολιά! (Θέ μου σχώρα με!)

Τι να πεις για τον Χαράλαμπο τον υπάλληλο; 

Σας τα είπα εξάλλου -πριν απ' όλους- λίγες μέρες νωρίτερα λόγω Θείας επιφοίτησης! (http://sonatamia.blogspot.gr/2013/09/blog-post_6.html#more)

Αχ, δεν σας αποκάλυψα κάτι. Συγγνώμη κιόλας, αν και σας εμπιστεύομαι.

Για τους εκπαιδευτικούς

Θα βγουν (αν δεν έχουν βγει ήδη) τα γνωστά παπαγαλάκια να τους χλευάσουν.

Θα ρίξουν κροκοδείλια δάκρυα για το δράμα των μαθητών και των οικογενειών τους που θα βρουν τα σχολεία κλειστά απ' τη Δευτέρα.

ΔΕΘ: Οι κλούβες που φιλιούνται!

Ο υπάλληλος

Τον λένε Χαράλαμπο και αποτελεί υπόδειγμα υπαλλήλου.

Πιστού υπαλλήλου.

Υπαλλήλου ο οποίος για παράδειγμα μπορεί να ξυπνήσει το πρωί -πολύ πρωί- και χωρίς να γνωρίζει τίποτα για μια υπόθεση να προστρέξει ως μάρτυρας σε δικαστήριο γιατί του το ζητά το αφεντικό του και να πει ψέματα, μόνο ψέματα, θίγοντας την αξιοπρέπεια ανθρώπων.

Τι λες ΡΕ; Άντε και ...

Τις τελευταίες μέρες θέλω να ξεχάσω την καλή μου αγωγή (sic!), την καλή μου παιδεία (sic,sic!) και τους καλούς μου τρόπους (sic, sic, sic!) και να πω ένα μεγάλο, δυνατό, απόλυτο, στακάτο, εκκωφαντικό: