"Δεν θέλω πια να είμαι ΣΥΡΙΖΑ"

Τη Δευτέρα 26 Ιανουαρίου το απόγευμα ο 6,5 ετών γιος μου έπαιζε κοντά μου την ώρα που εγώ είχα ανοίξει την τηλεόραση μετά από πολύ καιρό για να δω ποια θα ήταν τα σχόλια και η στάση των συστημικών και διαπλεκόμενων καναλιών μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές.

Εικόνες της Αθήνας...

Εικόνες της Αθήνας...

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015, 15.45, πλατεία Συντάγματος στην έξοδο του μετρό. Ανεβαίνω τα τελευταία σκαλοπάτια για να βγω στο φως. Είναι ένα ηλιόλουστο μεσημέρι μετά τη βροχερή καταχνιά των τελευταίων ημερών. Με την άκρη του ματιού μου πιάνω στα πρώτα πέτρινα σκαλοπάτια της πλατείας τη φιγούρα άνδρα να κάθεται και να κάνει κάτι περίεργο. 

Τα πάνω-κάτω

Από τότε που έχω να γράψω εδώ, ήρθαν τα πάνω-κάτω...κυριολεκτικά...

Σκέψου να είχες πέσει σε χειμέρια νάρκη στις 29 Νοεμβρίου του 2014 με την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά και να ξυπνάς στις 14 Φεβρουαρίου του 2015 με ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα πρωθυπουργό...

Νίκος Ρωμανός

Να γράψεις το αυτονόητο;

Να γράψεις πως δεν μπορείς να μην εφαρμόζεις το νόμο της αστική σου δημοκρατίας περί των εκπαιδευτικών αδειών των κρατούμενων;

Να γράψεις πως δεν μπορείς να έχεις ένα παλικαράκι έτοιμο να πεθάνει απ' απεργία πείνας μέσα στη φυλακή;

Ήρωες...άπαρτα βουνά...

Που νά' ξερες, βρε Σαμαράκο, βρε Άδωνι και τσεκουράτε Βορίδη, πως κάποια ελληνικά σχολεία αποτελούν θύλακες της αναρχίας και του κομμουνισμού!

"Η ζωή μας είναι οι επιλογές μας"

Είναι κι αυτές οι μέρες, γαμώτο, που δεν γυρνάνε πίσω.

Ο γέγονε, γέγονε.

Κι όσα έφερε η ώρα, η στιγμή, τα έφερε.

Ή ήσουν εκεί για να αρπάξεις, να τα νιώσεις, να τα ρουφήξεις, ή σεργιάνιζες στην αγκαλιά του Μορφέα, κοινώς, κοιμόσουν όρθιος... κι ας έτρεχες. Πίσω απ' τις υποχρεώσεις σου, τις δουλειές....

Εμετός

Με μεγάλη βεβαιότητα, με στιβαρό ύφος, με σοβαρότητα και απέραντη σιγουριά, τα γνωστά παπαγαλάκια μας διαβεβαιώνουν από τηλοψίας για τον "συνεργάτη του Μαζιώτη", τον "τρομοκράτη", τον "επικίνδυνο" κτλ.κτλ.