Να θυμάμαι και να μην ξεχάσω.

Τι να θυμάμαι από τη μέρα που φεύγει; Τι να θυμάμαι; Τι;

Α!

Η έλλειψη

Η επιστροφή στην Αθήνα από την απόλυτη ηρεμία και ραστώνη του νησιού, με έκανε να δω με διαφορετικό μάτι αυτό που βλέπω καθημερινά γύρω μου.

Ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι...

Ηλιοβασίλεμα στη Σίφνο...

Χαιρετισμούς απ' το απέραντο γαλάζιο...

Δύσκολο να βρεις wi-fi σ' αυτό το νησί...εξ' ου και αραίωσαν οι αναρτήσεις.

Το καλοκαίρι -και δη, το ελληνικό, αυτό του απέραντου γαλάζιου που βλέπω τώρα απέναντι μου- είναι μοναδικό. 

Το πανηγύρι της ευφορίας απ' την εφορία.

Είχαμε πανηγύρια χθες στο σπίτι!

Μέχρι που θα πηγαίναμε ν' ανάψουμε κερί υπέρ της Εφορίας και της λαοπρόβλητης κυβέρνησης του Αντωνάκη, αλλά βαριόμασταν να τρέχουμε μεσημεριάτικα!

Ε, ναι λοιπόν!

"Βρε παλιόσκυλα, σκοτώνετε τα παιδιά του λαού με πενταροδεκάρες"...

Μια μέρα -κοντά στα περασμένα Χριστούγεννα πρέπει να ήταν- περνούσα με τ' αυτοκίνητο από τη Σταδίου και το φανάρι με σταμάτησε στη συμβολή της με την Εδουάρδου Λω.

Εκεί που περίμενα, ασυναίσθητα κοιτάω στ' αριστερά μου και πέφτει το βλέμμα μου σ' ένα ανάγλυφο γλυπτό πάνω σε μια μαρμάρινη κολόνα. Η επιγραφή έγραφε το όνομα του Σωτήρη Πέτρουλα...

Καλά στέφανα!

Πάντα θα με εντυπωσιάζουν οι αποφάσεις γυναικών που αποφασίζουν να συνάψουν σχέση και να παντρευτούν έναν κατά πολύ μεγαλύτερο τους άνδρα. Με το αζημίωτο φυσικά.

Η πόλη πίσω απ' τα τείχη...

Η τρελοπαρέα του Αντωνάκη ή του "γαμώ το κεφάλι μου μαλάκα"!

Διακρίνονται: Στη μέση ο "γαμώ το κεφάλι μου μαλάκα", αριστερά ο Στούρνος, δεξιά ο κότσος ξανθιάς, πίσω δεξιά η κοκκινοφορούσα κοπελιά, μπροστά διάφορα γιουσουφάκια.

Παράκληση

"Παρακαλούνται οι φίλοι και ψηφοφόροι μας, επαγγελματίες του κέντρου της Αθήνας να συνδράμουν σήμερα στην επίσκεψη του πολυχρονεμένους μας Σόιμπλε με το κλείσιμο των καταστημάτων τους προκειμένου να διευκολυνθούν οι μετακινήσεις του.

Κόψαμε τα παλαμάρια. Τελεία.

Είχα τη φαεινή ιδέα σήμερα να πάρω το αυτοκίνητο και να διασχίσω το κέντρο της Αθήνας για να πάω εκεί που ήθελα (δεν θα σου πω το πού, μην γίνεσαι κουτσομπόλης).

Ήξερα ότι έχουν συγκέντρωση το πρωί οι δημαρχαίοι και οι υπάλληλοί τους, αλλά -λέω- αν είναι κλειστός κανένας δρόμος, θα έχει φροντίσει η αγαπημένη τροχαία να αποκλείσει στενά και λεωφόρους κι έτσι να ενημερωθώ κι εγώ ο πολίτης (sic).

Οι μαριονέτες.

Λοιπόν, τούτοι εδώ οι βουλευτάδες είναι απίθανοι τύποι, βρε παιδί μου.

Το ψέμα και η υποκρισία ρέει άπλετο στις φλέβες τους και, πραγματικά, δεν ξέρω αν θα καταφέρουν να διαχειριστούν την τόση απατεωνιά τους...

Δεν με πήρε κανένας πόνος, βέβαια, γι' αυτό.

Ο πομπός κι ο δέκτης.

Ελλάδα, Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία, Ουκρανία, Γαλλία, Κατάρ, Κύπρος, Βρετανία, Ιταλία, Ολλανδία, Γερμανία, Ινδονησία.

Πόσο εκπληκτικά ωραίο και συνάμα γοητευτικό είναι να διαβάζετε αυτά που γράφω (εν είδει ημερολογίου κι από βαθιά ανάγκη ελεύθερης έκφρασης) από μια γωνίτσα του κόσμου κοντά στον ομφαλό της Γης, εκεί στις μακρινές νέες (ή και παλιές) πατρίδες σας;

Μην ξεχάσεις.

Είναι καλοκαίρι. Μην το ξεχνάς. 

Μην ξεχάσεις το σώμα, τις αισθήσεις, το μυαλό...

Μην ξεχάσεις να αφεθείς...

Ούτως ή άλλως τι σου έμεινε σ' αυτή τη μίζερη καθημερινότητα;

Κι αν οι απογοητεύσεις απ' τους ανθρώπους είναι πολλές (κι οι δικές μου το ίδιο), μην ξεχνάς να αφήσεις χώρο για τον πόνο, να τον νιώσεις, να τον βιώσεις, να τον καταλάβεις και μετά να ξαναπάρεις τη ζωή απ' την αρχή. Δεν σου λέω κανένα νέο φοβερό. Σκέψου το. Μην ξεχνάς. Ακόμα ζεις. (;)

Αφιερωμένος ο Ρίτσος. Τι άλλο; 

Ο βουλευτάκος και οι καραμελίτσες.

Σήμερα απ' το πρωί νωρίς-νωρίς που ξύπνησα, δεν με απασχολούν οι διακοπές όπως χθες, θα ξανασχοληθώ μαζί τους το μεσημέρι.

Σήμερα απ' το πρωί νωρίς-νωρίς που ξύπνησα, με απασχολεί το τι κάνει ένας βουλευτάκος τα 20.000 (χιλιάδες, το γράφω και ολογράφως) ευρώ της μηνιαίας αποζημίωσης του, ήτοι τα 700 ευρώ την ημέρα!

Απ' την Ηρακλειά στη Θηρασιά...

Απ' το πρωί δεν κάνω άλλη δουλειά, ψάχνω να βρω που θα παραθερίσουμε φέτος το καλοκαίρι.

Τελευταία στιγμή, βέβαια, αλλά τι να κάνεις; Σάμπως ήξερα νωρίτερα το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα εν μέσω βαθιάς (να μην ξεχνιόμαστε!) κρίσης για να το αποφασίσω στην ώρα του;

Ένας επίορκος στο τιμόνι της ΔΟΕ;

Ε, ναι, λοιπόν, η κατρακύλα δεν έχει πάτο. Ούτε η αβελτηρία.

Νέος πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, γνωστής και ως ΔΟΕ, εξελέγη ο Χαράλαμπος Κόκκινος.

Ο Κόκκινος (αν και θα έπρεπε να λέγεται Γαλάζιος) είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ και αποτελεί κλασική περίπτωση επίορκου δημόσιου υπαλλήλου ο οποίος υπό κανονικές συνθήκες θα πρέπει να απολυθεί. 

Τα... αδιάσειστα στοιχεία.

Με ιδιαίτερα μεγάλο ενδιαφέρον διαβάζω στην ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας τι βρέθηκε κατά τις έρευνες της αντιτρομοκρατικής σε καταλύματα στη Θεσσαλονίκη μετά τη σύλληψη δύο ανδρών για συμμετοχή σε τέσσερις επιθέσεις που αποτελούν μέρος του σχεδίου με την ονομασία "Φοίνικας" (sic).

Μιλάμε πως τα στοιχεία είναι τόσο αδιάσειστα, όσο η παραδοχή πως ο ήλιος βγαίνει απ' την ανατολή.

...κι αλλού η ζωή μας πάει.

Είναι καιρός τώρα που λέω στον εαυτό μου να πάψει να ασχολείται με το τι γίνεται στο ελληνικό γίγνεσθαι εν γένει. Από την πολιτική, την οικονομία μέχρι την κοινωνική αδιαφορία. 

Τι γυρεύει τέτοια ώρα το μπατσόνι μέσ' τη χώρα;

Πόσο στόκος μπορείς να είσαι, μπάτσε (ουπς, λέτε να φάω μήνυση απ' τους ειδικούς φρουρούς όπως ο άλλος ο βουλευτάκος;), που σ' έχουν στήσει γωνία Ιπποκράτους και Ναυαρίνου βραδιάτικα;

Η βία, της καταδίκης, τη δόση, ω ξύλο.

Φαντάζομαι τι λένε σήμερα "παπαγαλάκια" και πολιτικάντηδες στα μέσα ενημέρωσης για την επίθεση στον Καμίνη.

Καταδικάζουν σίγουρα, με περίσσεια υποκρισία, τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται.

Ούτε που ξέρω ποιος την έπεσε στον δήμαρχο, ούτε -να σου πω την αλήθεια- μ' ενδιαφέρει κιόλας.

Άκουσον άκουσον

Ζεις στη χώρα του παράλογου.

Δεν περίμενες από μένα για να το  μάθεις, αλλά επειδή έχεις κοντή μνήμη και δεν είσαι καλός κριτής, -που και που- καλό είναι να στο θυμίζει κάποιος.

Σ' αυτή τη χώρα λοιπόν που ζεις, άκουσον άκουσον τι συνέβη το τελευταίο 24ωρο. Άκουσε και κρίνε (πολύ αμφιβάλλω για το τελευταίο).

Τι τον ήθελα τον Τάσο Λειβαδίτη απόψε;

Ας το καλό μωρέ...

Είναι κι αυτοί οι ποιητές...

Εκεί, να σου θυμίζουν πόσο ακόμα πρέπει να προσπαθείς...

Ave Caesar!

Η προσφώνηση Άβε Καίσαρ (Ave Caesar) ήταν ιστορική προσφώνηση χαιρετισμού που απέδιδαν οι Ρωμαίοι μονομάχοι εισερχόμενοι στο στίβο και παρελαύνοντες μπροστά από την αυτοκρατορική εξέδρα πριν τη μονομαχία. 

Άρπα την ρε Αντωνάκη!

Αντί άλλης ανάλυσης, η ανακοίνωση της "Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου" μετά την απόφαση του Αντωνάκη του 1ου να δεχθεί στο Μέγαρο Μαξίμου τον Γιάννη Αντετοκούμπο. 

Αυτό τον μαύρο, που απ' τους όμοιους του θα πρέπει η Ελλάδα "να ανακαταληφθεί". Θυμάσαι, Αντωνάκη, αγόρι μου;

Brussels, over...

Το τηλεφώνημα ήρθε απ' τις Βρυξέλλες. Απ' την καρδιά της Ευρώπης. Απ' την έδρα των ευρωπαϊκών οργάνων.

Από κει που παίρνουν τις αποφάσεις, βρε αδελφέ.

Ο φίλος δουλεύει χρόνια στα ευρωπαϊκά σαλόνια.