Ένα κείμενο, δέκα σκέψεις.

Όταν διάβασα το κείμενο που ακολουθεί μου ήρθε στο νου η Αντιγόνη του Σοφοκλή.

Άδειασε ο κόσμος γύρω μας...

Σκέφτομαι τους φίλους και τους γνωστούς που έφυγαν για τα ξένα τα τελευταία χρόνια.

Τη Χριστίνα, το Γιώργο, τη Βίκυ, τον Κωνσταντίνο, την Κατερίνα, τη Γιώτα...

Τα ίδια και τα ίδια

Η ίδια ατζέντα και πάλι.

Ένας υπουργός Οικονομικών (Στουρνάρας λέγεται τώρα), το γιουσουφάκι των τραπεζών.

Ο Τσίπρας, που έδωσε συνέντευξη τύπου για να απαντήσει σε έναν παράφρονα υπουργό.

Ο Κοτρώτσος, οι Συριζαίοι και η Armand de Brignac μου.

Όταν είδα το βίντεο (διάρκειας 20 περίπου λεπτών) από την παρέμβαση των απλήρωτων πρώην εργαζόμενων στην εφημερίδα "Αποκαλύψεις" του Σεραφείμ Κοτρώτσου στη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου του, σκέφτηκα πως αυτός είναι ο δρόμος για τους απλήρωτους ή τους απολυμένους.

Τα σύννεφα και η διαδρομή

Καθεστώς σε πανικό

Στα 40 του Πολυτεχνείου...

Εντάξει, το περίμενα. Αλλά κάθε φορά που ένα συναίσθημα αναδύεται είναι διαφορετικά...

Γωνία Σταδίου με Αιόλου

Εκεί που περπατάς μες τη μουντή και βρώμικη Ομόνοια της πρωτεύουσας, αποκαλύπτεται μπροστά σου μια καλλιτεχνική παρέμβαση και σου φτιάχνει τη μέρα.

"Δεν θέλω πια να είμαι Έλληνας..."

Ο εποικοδομητικός κι αθώος διάλογος έγινε απόψε με το γιο μου, ηλικίας 5 ετών, μαθητή νηπιαγωγείου, την ώρα που βρισκόταν στο κρεβάτι του, λίγο πριν τον πάρει ο ύπνος.

Οι πιο πουτάνες απ' τις πουτάνες

Πάει κι ΕΡΤ.

Με χειροπέδες κι αυτή. Η ίδια; Το κτίριο; Οι εργαζόμενοι; Ο συμβολισμός της;

Όλα μαζί μάλλον...

Η σημειολογία της εικόνας

Αν δεν είναι "ηχηρή" παρέμβαση στο ασυνείδητο σου αλλά ακόμη περισσότερο παρέμβαση στο συλλογικό ασυνείδητο (ή συνειδητό... διαλέγεις), τότε τι είναι η δημοσιοποίηση βίντεο που δείχνουν τη δολοφονία των χρυσαυγιτών;

Με θέα την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό!

Νέα γειτονιά άστεγων... κάτω απ' την Ακρόπολη.