Την ώρα που ανηφορίζαμε τον πεζόδρομο της Ερμού για να βρεθούμε Δευτέρα βράδυ στο Σύνταγμα στη συναυλία της Χαρούλας για τις καθαρίστριες η... αυτορυθμιζόμενη αγορά ήταν ανοιχτή, περασμένες 8, και περίμενε τους... αυτορυθμιζόμενους καταναλωτές.
Πλησιάζοντας στο υπουργείο Οικονομικών στη Νίκης, θυμήθηκα ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο πρωινό που περνούσα από κει και συνάντησα μια χούφτα γυναίκες να τραγουδούν "της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ" με υψωμένες γροθιές και σπινθηροβόλο βλέμμα.
Στάθηκα στη γωνία Ερμού και Νίκης που είναι ένα κατάστημα με παπούτσια κι έκλαιγα.
Για μένα;
Για κείνες;
Για μας;
Για τη χαμένη αξιοπρέπεια μιας κοινωνίας θεατών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου