Τα πάνω-κάτω

Από τότε που έχω να γράψω εδώ, ήρθαν τα πάνω-κάτω...κυριολεκτικά...

Σκέψου να είχες πέσει σε χειμέρια νάρκη στις 29 Νοεμβρίου του 2014 με την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά και να ξυπνάς στις 14 Φεβρουαρίου του 2015 με ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα πρωθυπουργό...

Απίστευτα πράγματα!

Ο Λαφαζάνης υπουργός, ρεεε! Ο Στρατούλης, κι αυτός! Μόνον τον Τόλιο, δεν έκανε ο μπαγάσας, αλλά πόση αριστερή πλατφόρμα να αντέξει μια κυβέρνηση με Τέρενς Κουίκ υφυπουργό;

'Ντάξει, ο κάθε υπουργός έχει βιογραφικό και κοινωνική-συλλογική δράση ανάλογη με το πόστο του. Όπως και να το κάνεις, πετυχισιά είναι το υπουργικό συμβούλιο!

Μην είμαι και... δογματική!

Κάτι πήρε τ' αυτί μου για χαρτιά υγείας.

Διαθέτουν εν αφθονία τα σούπερ μάρκετ, όπως διαπίστωσα ιδίοις όμμασι!

Βενζίνη έβαλα και στ' αυτοκίνητο χωρίς κανένα πρόβλημα...λίγο τσίμπησε βέβαια η τιμή.

Με ευρώ όλες οι συναλλαγές, ακόμα... και τα ΑΤΜ εκεί, να στέκουν αγέρωχα!

Κι επιτέλους η Χαριλάου Τρικούπη χωρίς κλούβες έξω απ΄τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ!

Κι η Βουλή, επίσης.

Και δύο μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν τελευταία στο Σύνταγμα χωρίς μπατσοκρατία.

"Βάλε και μια σοκολάτα, όχι-όχι, τρεις σοκαλάτες κυρ-Στέφανε"...

Μετά από μακρά περίοδο περιορισμού ελευθεριών και επικράτησης καθεστώτος φόβου, λογικό το αυτονόητο να σου κάνει εντύπωση...

Τι να σου πω...

Μ' ένα χαμόγελο είμαι διάπλατα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο.

Μόνο που σιγά-σιγά... αρχίζει να σοβαρεύει. Να σμίγουν τα χείλη και να φεύγει το λακκάκι στο μάγουλο.

Ακούω πολλούς εθνικά υπερήφανους.

Βλέπω κάτι δημοσκοπήσεις που δίνουν 45% στη νέα κατάσταση.

Παρακολουθώ κάτι εσαεί παπαγαλάκια να διαμορφώνουν και πάλι την ατζέντα όπως γουστάρουν αυτά και δυστυχώς (για μένα) αρχίζω να σκιάζομαι...

Όπου ακούω πολλά κεράσια, σχεδόν πάντα, κρατάω μικρό-πολύ μικρό- καλάθι.

Είναι κι αυτός ο στίχος μωρέ που τριγυρνάει συνέχεια στο μυαλό μου... "οι άλλοι όπως βαδίζουν κι εμείς ανάποδα"...

Είναι και τα τσιτάτα των ειδικών... "δύσκολο να χωρέσει κανείς τη χαρά"...

Κι αρχίζω να ξανασκέφτομαι...