Ο Μπένι και ο κυρ Φώτης ή πάστορας

Οι δημοσιογράφοι τους αποκαλούν "Μπένι" και "κυρ-Φώτη" ή "πάστορα".

Δύο πρόσωπα με διαφορετικές αφετηρίες και κοινή μοίρα.

Τη μοίρα του Πόντιου Πιλάτου, του νίπτω τας χείρας μου, του συνεργάτη των δανειστών, των λαγών που χρησιμοποιεί το σύστημα (ειδικά για τον κυρ-Φώτη) προκειμένου να περάσει όσο πιο ύπουλα και όμορφα τα μαύρα σχέδια του για την αποχαυνωμένη κοινωνία.

Παίζουν το ρόλο τους πιο καλά κι από αυτό που περίμεναν τ' αφεντικά τους. Εκπλήσσουν με τη μαεστρία που χτίζουν το προφίλ τους. Της σοβαρής αντιπολίτευσης και της μετρημένης άποψης.

Και οι δύο ξέρουν καλά πως δεν πρόκειται να δουν ούτε με τα κιάλια τα βουλευτικά έδρανα στις επόμενες εκλογές και (ειδικά για τον Μπένι) αυτό προκαλεί ανατριχίλα.

Ψάχνουν εναγωνίως να πιαστούν από κάτι για να επιζήσουν και, όπως κάθε γνήσιος πολιτικάντης, το βρήκαν στη φούσκα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου.

Συνεπικουρούμενοι βέβαια και από το ακροδεξιό κόμμα της ΝΔ, τ' αδελφάκι τους κι ας μην γεννήθηκαν από την ίδια μήτρα, παίζουν το επικίνδυνο παιχνίδι τους.

Τώρα τους έπιασε ο πόνος για το φασισμό.

Όταν στελέχη τους και υπουργάρες τους (βλέπε Λοβέρδος, Χρυσοχοίδης) έπαιζαν απροκάλυπτα το χαρτί του ρατσισμού, δεν ήταν ρατσιστές, ήταν εξυγιαντές της δημόσιας υγείας και του δημόσιου συμφέροντος.

Αφού έστρωσαν οι ίδιοι το χαλί και έδωσαν το εφαλτήριο στα χρυσαύγουλα για να αναπτυχθούν και να μας κάτσουν στο λαιμό, τώρα -έκπληκτοι δήθεν και βαθιά δημοκράτες κι ανθρωπιστές- επιλέγουν για μια ακόμη φορά να παίξουν έναν άλλο ρόλο για να σώσουν τις θεσούλες μα πιο πολύ τον εαυτούλη τους ίσως κι από τα σίδερα της φυλακής που είναι για τους λεβέντες.

Η ιστορία με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ενδέχεται να μην είναι τόσο αθώα προθέσεων όσο την παρουσιάζουν. Ούτε φυσικά τόσο δημοκρατική και αντιφασιστική όπως διατείνονται.

Είναι η τελευταία ευκαιρία τους για να δείξουν στην καθημαγμένη κι άμοιρη ελληνική κοινωνία πως είναι εδώ, τάχα, για εκείνη.

Κι ας ψήφισαν μόλις πριν από δυο μήνες νέα μέτρα χειραγώγησης και εξαθλίωσης της κι ας συναίνεσαν μόλις προχθές σε μία ακόμη πολιτική και ουσιαστικά αντιδημοκρατική επιστράτευση εργαζομένων που ούτε καν δεν είχαν προλάβει να προκηρύξουν απεργία...

Λούζονται ότι με το αντιρατσιστικό θέλουν δήθεν να πολεμήσουν κατά της ξενοφοβίας.

Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι ακόμα τους κοιτάς.