Καμίνη μου...

Ακούω εδώ κι εκεί τους υποψήφιους δημάρχους της Αθήνας και δη τον νυν, Γιώργο Καμίνη, με τα μεγαλεπίβολα σχέδια τους για το μέλλον.

Ας προσπεράσω το ότι όλα τα αναγάγουν στο μέλλον και τίποτα δεν λένε για το παρόν, (γι' αυτό δηλαδή που ζούμε τώρα, γιατί, dear, για το αύριο δεν μπορώ να ξέρω, αύριο είναι...) κι ας πω αυτό που θέλω!

Βρ' αγόρι μου, Καμίνη, εσύ, δεν μπορείς να... διατηρήσεις τη χρήση ενός πεζόδρομου ως πεζόδρομου, θα σώσεις τον κόσμο απ' τη φτώχεια;

Δεν μπορείς, άνθρωπε μου, να ελέγξεις τον πεζόδρομο πέριξ της Ακρόπολης από τις στήλες του Ολυμπίου Διός έως το σταθμό του Θησείου και το σταθμό του Μοναστηρακίου για να μην περνάνε αυτοκίνητα, μηχανάκια, τρενάκια, μπουλντόζες κι ότι άλλο εκτός από πεζούς, θα φτιάξεις κόμβους επιχειρηματικότητας για την αντιμετώπιση της ανεργίας;

Θου Κύριε...