"Σπηλιωτόπουλος ή αναρχία;"

Κουνάω και ξανακουνάω το κεφάλι μου να δω τι δεν καταλαβαίνω.

Συμπεραίνω πάντως πως καταλαβαίνω (sic!) και πως οι άλλοι έχουν το πρόβλημα (πόσο δίκιο έχω! Εγώ, εγώ!).

Σήμερα το... ξανακούνησα, τη στιγμή που έλαβα γνώση της δήλωσης της πρωθυπουργάρας.

"Άρης (Σπηλιωτόπουλος) ή αναρχία;"

Δεν μπορεί αυτός ο βλάξ να είναι επικεφαλής μιας κοινωνίας ανθρώπων (άλλοι... πανέξυπνοι αυτοί...) που τον ψήφισαν και τον εξέλεξαν για να τους... σώσει!

Δεν μπορεί να υπάρχει τόση βλακεία, τόση συντηρητικούρα, τόση ασχετοσύνη, τόσο δεξιούρα, τόση αγκύλωση, τόση μούχλα, τόση σκόνη, τόση παρωπίδα, τόση ξεφτίλα, τόση μαλακία, τόση χαζομάρα, τόση καθυστέρηση διανοητική. 

Κι όμως. Υπάρχει. Ζουν ανάμεσά μας, ρε γαμώτο. ΑΥΤΟΙ. Ζουν ανάμεσά μας.

Και τους κοιτάμε...

O tempora, o mores...