Το χαρτί υγείας, το σχολείο και η πατρίδα.

Πόσα να κάνουν αυτοβούλως κι αυτοί οι εκπαιδευτικοί για να λειτουργήσει ένα δημόσιο σχολείο που καταρρέει; 

Πώς να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα όταν υπάρχει σαφής πολιτική κατεύθυνση που εκπορεύεται από τις σαφείς δεσμεύσεις των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά έναντι των δανειστών, έναντι της τρόικας;

Δύσκολο.

Εμάς μας ζήτησαν 50 ευρώ από κάθε γονιό νηπίου. Η οικονομική μας συνεισφορά αφορά σε αγορά υλικοτεχνικής υποδομής για όλη τη χρονιά...

Το υπουργείο δίνει με το σταγονόμετρο το σχετικό κονδύλιο που ούτως ή άλλως είναι κουτσουρεμένο.

Μια δασκάλα μάλιστα κρατούσε μαζί της και το χαρτί υγείας για να θυμηθεί να μας πει πως σε λίγο καιρό θα υπάρχει πρόβλημα και στην αγορά του, όπως και στην αγορά καθαριστικών τουαλέτας...

Και σκέψου πως πρόκειται για ένα (όπως λέμε) καλό δημόσιο σχολείο στο κέντρο της Αθήνας...

Ζέστη κάνει, ε; Θα είναι η θέρμη της ανάπτυξης που κατακλύζει δρόμους, πλατείες, πεζοδρόμια. Θα είναι το success story μάλλον. Θα είναι που έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Θα είναι που, σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη του μπιρμπιλομάτη Βρούτση, η ανεργία μειώνεται!!!

"Μην είν' οι κάμποι; Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;"

"Τι είναι η πατρίδα μας" ορέ;

Μωρέ, μην είν' ο Αντώνης Σαμαράς με το Βαγγέλα; Η τρόικα με τον καπιταλισμό; 

"Όλα πατρίδα μας! κι αυτά κι εκείνα,και κάτι πού 'χουμε μες την καρδιάκαι λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνακαι κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!" (Ιωάννης Πολέμης)