Η σημειολογία της εικόνας

Αν δεν είναι "ηχηρή" παρέμβαση στο ασυνείδητο σου αλλά ακόμη περισσότερο παρέμβαση στο συλλογικό ασυνείδητο (ή συνειδητό... διαλέγεις), τότε τι είναι η δημοσιοποίηση βίντεο που δείχνουν τη δολοφονία των χρυσαυγιτών;

Τι πιστεύεις ότι είναι -άραγε- το γεγονός πως επιλέγουν να σου παρουσιάσουν τώρα (και όχι στο μακρινό ή στο κοντινό παρελθόν) βίντεο που απεικονίζουν θάνατο;

Που απεικονίζουν νεκρούς.

Σε θέλουν πεθαμένο, λατρεμένε μου καναπεδάκια. Σε θέλουν νεκρό. Στο έδαφος.

Ακινητοποιημένο. Άψυχο.

Για να μπορούν να κάνουν τις "δουλειές" τους.

Ξέρουν πως είσαι έτοιμος πια να συνηθίσεις στα πτώματα, αφού σε πτώμα μεταλλάσσεσαι εδώ και καιρό κι εσύ, δεχόμενος τη μοίρα που προδιαγράφουν για σένα.

Το ξέρω. Είναι βαρύ να διαβάσεις πίσω από τις εικόνες.

Είναι βαρύ να διακρίνεις τη σημειολογία.

Δεν είναι εύκολο να ψάξεις λίγο πιο βαθιά, να σκαλίσεις, όταν μια ζωή σου έχουν μάθει απ' το σπίτι, το σχολείο, τα μμε κι απ' όπου αλλού σου τριβελίζουν το μυαλό και την ψυχή, να κοιτάς στην επιφάνεια, να σκέφτεσαι επιδερμικά, να μην ψάχνεις το λανθάνον και όχι -απλά-το προφανές.

Είναι κι αυτή η ψυχολογία, ή η άλλη η επικοινωνία, επιστήμες ζόρικες.

Απαιτούν και μυαλό...

Βάλτο, ρε γαμώτο, να σκεφτεί.