Στις αποβάθρες του μετρό...

Μ' αρέσουν οι αποβάθρες του μετρό.

Μ' αρέσει να κάθομαι και να παρατηρώ τον κόσμο.

Κάποιους που τρέχουν να επιβιβαστούν πανικόβλητοι.

Τους άλλους που πάνε να μπούνε στο βαγόνι πριν βγουν οι... από μέσα. 

Αυτούς που στριμώχνονται έξω από την πόρτα πριν ανοίξει.

Οι σκέψεις μου σουλατσάρουν ανερυθρίαστα κοιτάζοντας το θέαμα.

Που πάνε, ρε γαμώτο, όλοι αυτοί;

Τι ελπίζουν;

Τι προσδοκούν;

Τι όνειρα έχουν;

Τι κάνουν στη ζωή τους;

Πώς βιώνουν τις στιγμές τους;

Είναι ικανοποιημένοι με το μεροδούλι μεροφάι;

Τι ιστορία κουβαλάει ο καθένας τους;

Τι καημούς;

Τι έρωτες;

Μετά, έρχεται η δική μου σειρά να επιβιβαστώ.

Να επιβιβάσω τις σκέψεις μου.

Να επανέλθω στην "πραγματικότητα".

Κι έτσι, η ζωή... συνεχίζεται.

(ΥΓ. Τι κάθομαι και σκέφτομαι τέτοια μέρα...που ο Αντωνάκης μοιράζει ευρώ...)