Το πιόνι.

Δεν υπάρχει πιο ανόητη ατάκα από το να καλείς τον πολιτικό συρφετό να ζήσει με τα πενιχρά χρήματα που λαμβάνεις είτε από τη σύνταξη, είτε από το μισθό, είτε από το επίδομα ανεργίας για να καταλάβει σε ποια -δεινή- θέση βρίσκεσαι.

Δηλαδή τι περιμένεις εκστομίζοντας την πρόταση "ας έρθει ο Σαμαράς ή ο Στουρνάρας να ζήσει με τα χρήματα που παίρνω";

Να τους προκαλέσεις το συναίσθημα της συγκίνησης, του οίκτου, της συμπόνοιας;

Ή τη σκέψη της κατανόησης;

Να τους ενεργοποιήσεις εκείνες τις χορδές που δηλώνουν το άνω θρώσκω; Τις ανθρώπινες;

Ή τη σκέψη της αλληλεγγύης;

Και τελικά μόνον αυτό είναι το ζητούμενο σου; Πόσα λεφτουδάκια υπάρχουν στο λογαριασμό σου;

Είσαι βαθιά γελασμένος και νυχτωμένος.

Μα πιο πολύ πιόνι. Πιόνι στα χέρια τους, που άγεται και φέρεται.