Άκου, γεράκο...

Να είσαι 80 και βάλε.

Να έχεις περάσει πολέμους, πείνες, χούντες.

Να στέκεσαι στην ουρά για μια χειραψία με τον Κάρολο Παπούλια ένεκα της ημέρας και λόγω του ότι είσαι από τους "επίσημους" κι "εναπομείναντες" αγωνιστές.

Και να καταδέχεσαι να πεις στον εκπρόσωπο της Δημοκρατίας Τους "να μας θυμάστε, να σταματήσετε τα κουρέματα. Δεν αντέχουμε άλλο".

Μπορεί τα πόδια σου να μην σε βαστάνε πια. Αλλά η ψυχή σου δεν μπορεί να μην ξεχωρίζει την αλήθεια απ' το ψέμα, τον ήρωα απ' τον υποκριτή.

(Σε ποιον τα είπες;)

Σκέφτηκες μήπως -και λόγω της ηλικίας σου και λόγω της ιστορία σου- ότι θα μπορούσες να είσαι πιο απελευθερωτικός και πιο διεκδικητικός απέναντι στην εξουσία που χαιρέτισες;

Δεν είναι σκοπός μου η σκληρότητα. Έχεις περάσει -ίσως- πολλά. Ποιος απ' τους νεότερους, που μεγαλώσαμε μέσα στην άνεση, μπορεί να σου πει τι θα κάνεις;

Όμως, γεράκο, περίμενα ΚΑΙ από σένα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και δυναμικότητα.

Κουβαλάς μια εμπειρία. Κουβαλάς και μια ιστορία. Και μια σοφία.

Δώσε κι άλλο. Μπορείς.