Από πού να στρίψω, Αλέξη;

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι είναι χειρότερο ή τι είναι πιο... τίμιο.

Να δίνεις όψιμες εξετάσεις στο καθεστώς και στους εκπροσώπους του ή να είσαι καθεστώς και εκπρόσωπος.

Να είσαι για παράδειγμα ο Αλέξης Τσίπρας και να λες επί λέξει "θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να παρευρεθώ στην εκδήλωση μνήμης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενός ανθρώπου που έβαλε τη σφραγίδα του στη μεταπολεμική Ελλάδα" ή να είσαι ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ο πρώην πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, και να λες απόψε το βράδυ "το ελληνικό πρόγραμμα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση την οποία επιλέξαμε";

Να είσαι (και πάλι, sic!) ο Αλέξης Τσίπρας και να μιλάς για την ξεχωριστή προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας που υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή να είσαι ο... (ναι, ναι) Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης και να λες ότι η "παρουσία του Τσίπρα στο Ίδρυμα Καραμανλή είναι βήμα ωριμότητας που δεν μπορούν να το καταλάβουν οι συνιστώσες";

Ποιος είναι πιο συνεπής σε ότι πρεσβεύει; 

Έχει άραγε σημασία η συνέπεια;

Έχω κι άλλα ερωτήματα, αλλά να μην σε κουράζω τώρα. 

Εξάλλου, Αλέξη (επίτρεψέ μου τον ενικό, είμαστε της ίδιας γενιάς, των καταλήψεων), το ξέρω, η κυβερνώσα Αριστερά θέλει θυσίες...

Απάντησε μου, όμως, σε κάτι. Από που να στρίψω για το... ρεαλισμό, δεξιά ή αριστερά;