Φεύγεις απ' το σπίτι σου, τη μάνα σου, την οικογένειά σου, τον τόπο σου, τη θάλασσα σου, τη γη σου, τα χώματα σου, τον ήλιο σου, τις παρέες σου, τους φίλους σου, τους συγγενείς σου...
Φεύγεις γιατί εδώ πια δεν σε σηκώνει το κλίμα, σε "διώχνει" η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, σε διώχνουν τα μνημόνια τους, οι εφαρμοστικοί τους, η τρόικα τους, σε διώχνει η ανεργία...
Φεύγεις με το κεφάλι λίγο χαμηλά κι αναζητάς μια άλλη γη που θα σου δώσει ευκαιρίες για να ζήσεις...εσύ και η οικογένειά σου...
Φτάνεις στον ξένο τόπο κι αρχίζεις "φτου κι απ' την αρχή" να χτίζεις μια ζωή...
Με κόπους και βάσανα αρχίζεις να ορθοποδείς. Κάνεις άσχετη δουλειά απ' αυτή που ήξερες τόσα χρόνια να κάνεις (και μάλιστα καλά), γιατί δεν έχεις επιλογή.
Κι εκεί που πας να σηκώσεις κεφάλι και διαφαίνεται πως κάτι πάει να γίνει και να βρεις δουλειά στον τομέα σου...τσουπ, κάποιος πάει να σου βάλει τρικλοποδιά.
Εκεί, στην ξένη γη, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, βρίσκεται ένας συμπατριώτης, Ελληνάρας, που έχει αντίθετη άποψη.
Δεν σε θέλει στα πόδια του. Αυτός ως πιο παλιός, ξέρει. Εσύ ως νέος, θα ταλαιπωρηθείς. Θα συκοφαντηθείς. Μέχρι που θα χλευαστείς. Γιατί τολμάς και ζητάς εργασία, γιατί τολμάς να αγγίξεις ένα όνειρο.
Ο Ελληνάρας, λοιπόν, αυτός, που έφυγε απ' τον τόπο του για τους ίδιους λόγους με σένα, που έφυγε από μια φτωχή Ελλάδα και μια εξαθλιωμένη κοινωνία, αντί να έχει διδαχτεί κάτι (κάτι λίγο, έστω) απ' όλο αυτό που άφησε πίσω του, εξακολουθεί και συμπεριφέρεται με φθόνο και κακία προς το συνάνθρωπο. Δεν κατάλαβε τίποτα από την κρίση. Πέρασε και δεν ακούμπησε η αλληλεγγύη από μπροστά του.
Οι συμπεριφορές των ανθρώπων μας διδάσκουν γιατί φτάσαμε ως εδώ.
Homo homini lupus...
(Για τον Γ. και τη Χ. Καλή τύχη στην ξενιτιά και καλή πατρίδα, παιδιά...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου