Οι προβοκάτορες

Μ' έχει φάει ο πολιτισμός και οι τέχνες.

Χθες βράδυ είδα κι άλλη ταινία. Στον άλλο αγαπημένο θερινό κινηματογράφο, στο "Ζέφυρο". Τη γαλλική "Όλα πάνε καλά" του 1972 με τον Υβ Μοντάν και την Τζέιν Φόντα.

Λοιπόν, απ' όλη την ταινία που είναι σαν να γυρίστηκε σήμερα, μου εντυπώθηκε η σκηνή στο σούπερ μάρκετ όπου ένας καθοδηγητής του ΚΚ Γαλλίας πουλάει τα βιβλία του κόμματος. Σε κάποια φάση τον προσεγγίζει ένας νεαρός και τον ρωτάει τι σημαίνει κάτι το οποίο αναφέρεται στο βιβλίο και αν δεν απατώμαι, αφορούσε στον πολιτισμό και το κίνημα. Ο καθοδηγητής δεν μπορεί να απαντήσει και τότε πετάγεται μια κοπέλα και του λέει πως πρέπει να απαντήσει αφού αυτός έγραψε το βιβλίο και πρέπει ο κόσμος να μάθει τι πιστεύει το κομμουνιστικό κόμμα. Ο δικός σου έρχεται σε δύσκολη θέση, αρχίζει να χάνει την ψυχραιμία του και λέει στο νεαρό, που επιμένει να μάθει, πως αν θέλει περαιτέρω εξηγήσεις να περάσει από το γραφείο του για να του εξηγήσει. Ο νεαρός και η κοπέλα συνεχίζουν απτόητοι τις ερωτήσεις και τότε ο καθοδηγητής -μεγαλοπρεπώς και μπροστά σε αρκετό κόσμο- αρχίζει να φωνάζει "είναι προβοκάτορες, είναι προβοκάτορες".

Κάνεις κι εσύ συνειρμούς, όπως κι εγώ;

Μα... πατέντα είναι;

(ΥΓ. Αγαπημένο ΚΚΕ, ο εχθρός σου δεν είναι ο διπλανός σου. Ο εχθρός βρίσκεται απέναντι. Και δεν είναι απλά άδικο, αλλά είναι μέγιστη πολιτική βλακεία να δηλώνει στέλεχος σου πως οι ίδιοι παρακρατικοί μηχανισμοί που...επιτέθηκαν στο ΚΚΕ πέρυσι τον Οκτώβριο μπροστά στη Βουλή (που τα μέλη σου την προστάτευαν!), του επιτέθηκαν και προχθές στο Πέραμα. Αιδώς...)