Τι λες ΡΕ; Άντε και ...

Τις τελευταίες μέρες θέλω να ξεχάσω την καλή μου αγωγή (sic!), την καλή μου παιδεία (sic,sic!) και τους καλούς μου τρόπους (sic, sic, sic!) και να πω ένα μεγάλο, δυνατό, απόλυτο, στακάτο, εκκωφαντικό: 

"Τι λες ΡΕ; Άντε και γαμήσου".

Και σε ποιον δεν θέλω να το πω!

Πρώτα-πρώτα (ευκολάκι) στον αδιανόητα αμετανόητο ή αμετανόητα αδιανόητο, ακροδεξιό, Αντώνη Σαμαρά. 

Μετά στον παρλαπίπα εγωκεντρικό και βαθύτατα αυταρχικό Βαγγέλη Βενιζέλο.

Ακολουθούν κάτι βλαχο-υπουργοί τύπου Χατζηδάκη και Δένδια, εξόχως μικροαστών με μανδύα και καλά τεχνοκρατών. 

Το γελοίο υποκείμενο, τον γραφικό του υπουργείου Υγείας, δεν τον συμπεριλαμβάνω λόγω βλακείας του. Τό' πε και η... Αλβελέρ εξάλλου! Έχω άλλοθι!

Αυτή την ωραιότατη έκφραση θέλω να την εκστομίσω επίσης σε κάτι αμετανόητα παπαγαλάκια, γνωστά και μη εξαιρετέα, που τα βλέπεις στα δελτία στις 8 ή στις 9 (καλά στις 9, μετά το φασιστικό "μαύρο" στην ΕΡΤ, παίζει μόνον ένα δελτίο πια...), τα οποία -παπαγαλάκια- λίγο πριν τον επαγγελματικό τους θάνατο, προσπαθούν -καραμπουκωμένα από τα αφεντικά τους- να σε πείσουν να καθίσεις αναπαυτικά στον καναπέ σου και να απολαύσεις τη μοίρα που επέλεξαν για σένα αυτοί και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Τώρα γιατί εσύ επιλέγεις να τους κοιτάς ακόμα... τά' χουμε ξαναπεί. Μην επαναλαμβάνομαι... γιατί τώρα δεν είσαι εσύ το θέμα μου!

Θέλω να πω τη φράση και σε κάτι υπαλληλίσκους του συστήματος, σε κάτι πραιτωριανούς του, που είναι γατζωμένοι στις θεσούλες τους και πιστεύουν ότι θα ηγεμονεύουν εσαεί προσκυνώντας την τρόικα. Εδώ συγκαταλέγονται κάτι Σταυρίδηδες (καλά, αυτός έφυγε νωρίς), κάτι Στουρνάρηδες, κάτι τέτοιοι τυχάρπαστοι.

Ε, ας την μπω την φράση και σε κάτι φύλακες του συστήματος, στους μπάτσους, παρότι αυτοί δεν λένε ποτέ τίποτα καθώς δεν έχουν λόγο ως δούλοι των αφεντικών τους, παρά μόνον παράγουν. Βία και τρομοκρατία.

Τι λες, ΡΕ, λοιπόν! Άντε και γαμήσου!!!

Ουφ!

... ξελάφρωσα!