Κερατέα-Ιερισσός, ένας αγώνας δρόμος...

Οι ψυχές των ανθρώπων βρίθουν από κακία και μίσος. 

Η κρίση -γεγονός πια, δεν κομίζω γλαύκας ες Αθήνας- έβγαλε στην επιφάνεια ότι πιο ποταπό κι αισχρό φώλιαζε σε δίποδα όντα.

Αντί να βγάλει την αλληλεγγύη, έβγαλε το έρεβος. 

Φωτεινή αχτίδα μέσα σε όλο αυτό υπήρξαν οι αγώνες τοπικών κοινωνιών. Πρώτα η Κερατέα, τώρα η Ιερισσός.

Κοινό στοιχείο και των δυο κοινοτήτων ο αγώνας για ζωή, για αναπνοή. 

Αγώνας ενάντια στα σκουπίδια ο μεν, αγώνας ενάντια στο χρυσό -με όλα τα συμπαρομαρτούντα δηλ. καταστροφή δάσους κτλ- ο δε.

Μεγαλειώδεις αγώνες. Βαθιά πολιτικοί. 

Για τη ζωή. Κυριολεκτικά. Και για το περιβάλλον όπου εξελίσσεται και θα εξελίσσεται αυτή η ζωή.

Αγώνες από ζωντανούς ανθρώπους που φωλιάζει στην ψυχή τους η αλληλεγγύη, η χαρά και η προσφορά.

Αγώνες που συκοφαντούνται κατ' εξακολούθηση από τους ζώντες-νεκρούς της μητροπολιτικής Αθήνας.

Πόσα χιλιόμετρα απέχει η αλληλεγγύη από το μίσος, η ζωή απ' το θάνατο;