Οι μαύρες ψυχές των δρόμων...

Ήταν μια όμορφη μέρα. Ηλιόλουστη. Ζεστή. Ελαφρύ αεράκι. 

Λίγοι τη χάρηκαν κι ακόμα πιο λίγοι την απόλαυσαν.

Έβλεπες γύρω σου ανθρώπους -κυρίως γυναίκες- ντυμένους με χοντρά μπουφάν, παλτά, μπότες ίσαμε το γόνατο (μαύρες, κατάμαυρες), ζιβάγκο και πουλόβερ.

Σκέψου τώρα πόσο κρύο κουβαλάν οι ψυχές τους. Πόση μιζέρια. Πόση παγωνιά.

Σήμερα. 

Μια τέτοια όμορφη μέρα. 

Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις πολλά από ψυχολογία για να καταλάβεις τους ανθρώπους.

Μόνο να παρατηρήσεις το βήμα τους, το ντύσιμό τους, την περπατησιά τους, τη στάση του σώματος τους...

Μαύρες ψυχές παντού. Περιφερόμενες.

Άξιες της μοίρας τους, ωστόσο.