Υπουργάρες!

Είναι δύο ηλικιωμένοι κύριοι.

Με τα άσπρα τους μαλλιά, με τις ρυτίδες χαραγμένες στα πρόσωπά τους. 

Κανονικά θα έπρεπε να λένε παραμύθια στα εγγόνια τους και να τα βγάζουν το πρωί στις παιδικές χαρές.

Κανονικά.

Γιατί στο... ακανόνιστο, αυτοί επέλεξαν τον... υπουργικό θώκο και είπαν να βάλουν σε... τάξη την ελληνική κοινωνία, -καθότι αυτοί ως γέροι που έχουν περάσει πολλά, γνωρίζουν-.

Το μέλι της εξουσίας είναι πολύ γλυκό όταν βρίσκεται στα δάχτυλά σου... κι όταν εσύ -που ναι μεν έχεις ασκήσεις εξουσία στη ζωή σου- μπορείς πλέον να κάνεις ότι θέλεις γιατί όλοι σε προσφωνούν "ο κ. υπουργός" και όταν εσύ -επίσης- έχεις τη μανία του διοικείν ή ακόμα-ακόμα του διαίρει και βασίλευε.

Αυτοί οι δύο ηλικιωμένοι κύριοι λοιπόν, ωσάν γυναικούλες της σειράς, μαλώνουν τώρα για τις απολύσεις συμβασιούχων του δημοσίου που επέστρεψαν σ' αυτό με προσωρινές διαταγές δικαστηρίων.

Ο ένας είναι δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ο άλλος καθηγητής του συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο.

Ο πρώτος διαφωνεί με τη ρύθμιση που προωθεί ο δεύτερος (που είναι και συνταγματολόγος τρομάρα του), η οποία ρύθμιση θα κατατεθεί και θα ψηφιστεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος έως την Κυριακή των Βαΐων και με την οποία καταργούνται οι προσωρινές δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν εργαζόμενους.

Ο συνταγματολόγος δηλαδή γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Των δικαστηρίων δηλαδή που δίδασκε τόσα χρόνια στα φοιτητούδια που πέρασαν απ' τα πανεπιστημιακά έδρανα πως πρέπει να λειτουργούν. 

Τι ωραία που είναι η... συντεταγμένη δημοκρατία τους!

Υπουργάρες μου! 

Α, και να μην ξεχάσω!

Αυτοί οι δύο ηλικιωμένοι κύριοι δηλώνουν (και δήλωναν και παλιά) αριστεροί!!!

Δεν πειράζει που τώρα συναγελάζονται με τα κοράκια και τα αρπακτικά της τρόικας. Για καλό σκοπό το κάνουν. Εξάλλου, αυτοί ως ηλικιωμένοι, ξέρουν. Δεν ξεκούτιανε το μυαλό τους, ούτε πήρε αέρα. Βαδίζουν το δρόμο της ορθο-λογικής. Της δικής τους βέβαια. Αλλά αυτό...τι σημασία έχει τώρα πια;