Έχεις μια ζωή να ζήσεις.

Είσαι 24 χρονών. 

Τελείωσες σχολεία και πανεπιστήμια.

Ψάχνεις να βρεις δουλειά.

Ανήκεις όμως στο 61,7% των συνομήλικων σου που κάνουν το ίδιο. Επί ματαίω.

Ανοίγεις ίντερνετ ή εφημερίδα (αν έχεις λεφτά να την αγοράσεις) και διαβάζεις τους σημερινούς τίτλους:

"Χρυσαυγίτες εμπόδισαν εθελοντές που μοίραζαν τρόφιμα σε άπορους"
"Ξεμπλοκάρει η κυβέρνηση την επένδυση της Eldorado στη Θράκη"
"Κρίσιμο το διάστημα μέχρι τον Ιούνιο, εκμυστηρεύθηκε ο Σαμαράς σε υπουργούς"
"Δεν ξέρω, δεν είδα", είπαν οι 34 συνεργάτες του Παπακωνσταντίνου για το cd
"Αισιόδοξος για την έξοδο από την κρίση δήλωσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας από τα Ιωάννινα"
"Ποτέ δεν έφτασαν στον ΟΑΕΔ τα χρήματα της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης"

Αναρωτιέσαι τι σχέση έχεις εσύ με όλους αυτούς. 

Απαντάς. Καμία.

Σκέφτεσαι τι κάνεις.

Απαντάς μόνον στον εαυτό σου, στη συνείδησή σου και την αξιοπρέπειά σου.

Παίρνεις τις αποφάσεις.

Ενεργοποιείσαι. 

Έχεις μια ζωή να ζήσεις.

Δεν θα τους τη χαρίσεις.