Η συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας είναι -δυστυχώς- γεγονός. Δεν κομίζω γλαύκας ες Αθήνας.
Όταν δε, φτάνει μέχρι στις ζωές παιδιών, τότε αυτή, η συντηρητικοποίηση, γίνεται και απανθρωπιά.
Και εξηγούμαι: Προχθές με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την "αυτόματη" χορήγηση ιθαγένειας στα περίπου 200.000 παιδιά μεταναστών που είτε γεννήθηκαν στην Ελλάδα είτε ήρθαν σ' αυτό τον... φιλόξενο τόπο του "Ξένιου Δία" (του...αρχαίου και ουχί της επονομαζόμενης αστυνομικής επιχείρησης "περιποίησης" παράνομων μεταναστών) από πολύ μικρή ηλικία.
Έτσι, μετά απ' αυτό, το υπουργείο Εσωτερικών σχεδιάζει αυστηρότερες ρυθμίσεις για την απόδοση της ιθαγένειας έχοντας ως σημαία του το... "δίκαιο του αίματος" (Έλληνας γεννιέσαι).
"Η ιθαγένεια θα δίνεται ως επιβράβευση σε κάποιον που εντάχθηκε στη χώρα", λένε οι φωστήρες του υπουργείου, διευκρινίζοντας πως μόνον με την ενηλικίωση θα μπορούν ακόμα και μετανάστες που γεννήθηκαν σε τούτο τον τόπο να υποβάλλουν αίτημα απόδοσης ιθαγένειας...
Γεννήθηκες για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη από γονείς που ήρθαν μετανάστες από τη Σιέρα Λεόνε, πριν -ας πούμε- από 25 χρόνια. Μεγάλωσες εκεί, πήγες παιδικό σταθμό, νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο, ίσως μετά πέρασες στο Πανεπιστήμιο. Μιλάς άπταιστα ελληνικά, μετέχεις της ελληνικής κουλτούρας και παιδείας, ηθών και εθίμων. Άλλη γη, δεν γνώρισες. Εδώ έκανες όνειρα. Εδώ έκανες φίλους, εδώ έπαιξες, εδώ σκίρτησε η καρδούλα σου για πρώτη φορά. Αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια, τι είσαι, που ανήκεις;
Είσαι πια 18 χρονών και θέλεις ν' ανοίξεις τα φτερά σου... Να γραφτείς στη Σχολή, να αρχίσεις τα μαθήματα, τις παρέες, τις δραστηριότητες. Είσαι όμως 18. Σταματάς να καλύπτεσαι από τη νόμιμη άδεια παραμονής των γονιών σου και πρέπει ν' αρχίσεις τον αγώνα να αποδείξεις γιατί ζεις εδώ.
Πρέπει άμεσα να βρεις δουλειά. Να κολλήσεις ένσημα κι έτσι να σου επιτραπεί να αποκτήσεις τη δική σου άδεια διαμονής. Λόγω της γραφειοκρατίας την άδεια διαμονής σου θα την πάρεις ληγμένη, αφού εκδίδονται με καθυστέρηση.
Κι αν δεν βρεις δουλειά στην Ελλάδα της κρίσης; Κι αν δεν καταφέρεις να κολλήσεις ένσημα;
Τι κάνεις; Που πας; Ποιος είσαι;
Είσαι παιδί ενός κατώτερου Θεού. Είσαι γόνος μιας κατώτερης γενιάς. Είσαι θύμα μιας φασίζουσας κοινωνίας. Είσαι ένας μετανάστης που ζεις επί 18 χρόνια στην ίδια γη. Δεν σε αναγνωρίζει κανείς. Πλην των γονιών σου, των συμμαθητών σου και των φίλων σου. Πάλι καλά που έχεις κι αυτούς. Κατά τα λοιπά, βγάλ'τα πέρα μόνος σου.
Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε.
Όταν δε, φτάνει μέχρι στις ζωές παιδιών, τότε αυτή, η συντηρητικοποίηση, γίνεται και απανθρωπιά.
Και εξηγούμαι: Προχθές με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την "αυτόματη" χορήγηση ιθαγένειας στα περίπου 200.000 παιδιά μεταναστών που είτε γεννήθηκαν στην Ελλάδα είτε ήρθαν σ' αυτό τον... φιλόξενο τόπο του "Ξένιου Δία" (του...αρχαίου και ουχί της επονομαζόμενης αστυνομικής επιχείρησης "περιποίησης" παράνομων μεταναστών) από πολύ μικρή ηλικία.
Έτσι, μετά απ' αυτό, το υπουργείο Εσωτερικών σχεδιάζει αυστηρότερες ρυθμίσεις για την απόδοση της ιθαγένειας έχοντας ως σημαία του το... "δίκαιο του αίματος" (Έλληνας γεννιέσαι).
"Η ιθαγένεια θα δίνεται ως επιβράβευση σε κάποιον που εντάχθηκε στη χώρα", λένε οι φωστήρες του υπουργείου, διευκρινίζοντας πως μόνον με την ενηλικίωση θα μπορούν ακόμα και μετανάστες που γεννήθηκαν σε τούτο τον τόπο να υποβάλλουν αίτημα απόδοσης ιθαγένειας...
Γεννήθηκες για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη από γονείς που ήρθαν μετανάστες από τη Σιέρα Λεόνε, πριν -ας πούμε- από 25 χρόνια. Μεγάλωσες εκεί, πήγες παιδικό σταθμό, νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο, ίσως μετά πέρασες στο Πανεπιστήμιο. Μιλάς άπταιστα ελληνικά, μετέχεις της ελληνικής κουλτούρας και παιδείας, ηθών και εθίμων. Άλλη γη, δεν γνώρισες. Εδώ έκανες όνειρα. Εδώ έκανες φίλους, εδώ έπαιξες, εδώ σκίρτησε η καρδούλα σου για πρώτη φορά. Αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια, τι είσαι, που ανήκεις;
Είσαι πια 18 χρονών και θέλεις ν' ανοίξεις τα φτερά σου... Να γραφτείς στη Σχολή, να αρχίσεις τα μαθήματα, τις παρέες, τις δραστηριότητες. Είσαι όμως 18. Σταματάς να καλύπτεσαι από τη νόμιμη άδεια παραμονής των γονιών σου και πρέπει ν' αρχίσεις τον αγώνα να αποδείξεις γιατί ζεις εδώ.
Πρέπει άμεσα να βρεις δουλειά. Να κολλήσεις ένσημα κι έτσι να σου επιτραπεί να αποκτήσεις τη δική σου άδεια διαμονής. Λόγω της γραφειοκρατίας την άδεια διαμονής σου θα την πάρεις ληγμένη, αφού εκδίδονται με καθυστέρηση.
Κι αν δεν βρεις δουλειά στην Ελλάδα της κρίσης; Κι αν δεν καταφέρεις να κολλήσεις ένσημα;
Τι κάνεις; Που πας; Ποιος είσαι;
Είσαι παιδί ενός κατώτερου Θεού. Είσαι γόνος μιας κατώτερης γενιάς. Είσαι θύμα μιας φασίζουσας κοινωνίας. Είσαι ένας μετανάστης που ζεις επί 18 χρόνια στην ίδια γη. Δεν σε αναγνωρίζει κανείς. Πλην των γονιών σου, των συμμαθητών σου και των φίλων σου. Πάλι καλά που έχεις κι αυτούς. Κατά τα λοιπά, βγάλ'τα πέρα μόνος σου.
Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου