Ημερήσιες σκέψεις...

Μέρες δύσκολες στη χώρα του φωτός...

Μέρες καταχνιάς. Εσωτερικής κι εξωτερικής. 

Μέρες άνευ, γενικώς.

Όσοι έχουν δουλειά, είναι πραγματική δουλεία πια.

Όσοι δεν έχουν, τραβάνε την ανηφόρα χωρίς (;) ελπίδα.

Μέρες κατασπάραξης. Του διπλανού σου.

"Γιατί αυτός κι όχι εγώ;"

"Γιατί αυτός να έχει δουλειά-δουλεία και όχι εγώ;"

"Γιατί αυτός να παίρνει 800 κι εγώ 500 ευρώ;"

Μέρες απαξίωσης.

Της ανθρώπινης υπόστασης.

(υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, άραγε;)

Μέρες του χρήματος.

(τα λεφτά, τα λεφτά, τα μπικικίνια)

Μέρες των ηλιθίων.

Μέρες της υποκρισίας.

(κάνω φιλανθρωπίες για τα μάτια του κόσμου, αλλά εθελοτυφλώ στα του διπλανού μου)

Μέρες ανατριχίλας.

(πόσο δούλος θα αντέχεις να είσαι ακόμα;)

........................

Μέρες της φωτιάς... 

Δεν άκουσα καλά;

Είπατε για τις μέρες της φωτιάς; Της εξέγερσης; Της ανατροπής;

Μπα. Παράκουσα.