"Έχω μια τίγρη μέσα μου..."

Σκέψου να λύνονταν όλα δια μαγείας.

Να μην υπήρχε μνημόνιο. Να είχε καεί.

Να μην υπήρχε ανεργία. Να είχε εξατμιστεί.

Να μην υπήρχαν άστεγοι. Να είχαν εξαφανιστεί.

Να μην υπήρχαν φτώχεια, βία, εξαθλίωση, φασισμός, χρυσαυγίτες, "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι", "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι", Πρετεντέρηδες, Σαμαροβενιζελοκουβέληδες, "νεο-ρεαλιστές", υπουργίσκοι, παπαγαλάκια, σταγονίδια, ευρωλιγούρηδες, προδότες, ξεπουλημένοι, υποκριτές, βασανιστές, διεθνείς κερδοσκόποι, αρπαχτικά, μικροαστοί, "μεροκαματιάρηδες", νοικοκυραίοι, θαλασσοδάνεια, μπουμπούκοι, άνανδροι, ΔΝΤ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, τούρκικα σήριαλ, πρωινάδικα, οι ειδήσεις των 8, ψεύτες, συμβουλάτορες...

Σκέψου να μέναμε "χωρίς βαρβάρους" που έλεγε κι ο Αλεξανδρινός ποιητής.

Σκέψου να είχες βρει λύση για όλα.

Να ζούσες σε μια αταξική κοινωνία, σε μια κομμούνα. 

Να ήσουν ελεύθερος. Αυτόφωτος. Να αυτοκαθορίζεσαι.

Σκέψου να εργαζόσουν για έναν κοινό σκοπό.

Να στεκόσουν αλληλέγγυος στον συνάνθρωπο.

Σκέψου να μοιραζόσουν τροφή και νερό. Να υπήρχε ισότητα. 

Δικαιοσύνη. 

Αξιοπρέπεια.

Να έκανες όνειρα χωρίς περιορισμούς.

Σκέψου και το μετά.

Τι νόημα θα έδινες στη ζωή σου; Για ποιο λόγο θα ζούσες; Τι θα σε κρατούσε ζωντανό;

Που θα στόχευες; Που θα αποσκοπούσες σε τούτη εδώ τη ζήση; 

Πώς θα πορευόσουν; 

Σκέψου.

Σκέψου μήπως "η τίγρη μέσα μας, π' όλο μας περιμένει κι όλο την καρτεράμε, την εμισούμε και μας μισεί", είναι μια "κάποια λύσις";...