Ένα κυριακάτικο μεσημέρι του Αυγούστου στην παραπαίουσα πρωτεύουσα έξω από το σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι.
Δίπλα του δυο-τρεις μπύρες και κείνος, πεσμένος στο έδαφος, έδειχνε να κοιμάται. Γύρω του κόσμος που περνούσε αδιάφορα. Μια κυρία έσκυψε να δει αν ζει κι όταν διαπίστωσε ότι ανέπνεε, έφυγε.
Το ίδιο είχα κάνει νωρίτερα κι εγώ...
Ξεπούλα τα παιδιά σου, κόσμε. Άραξε στον καναπέ σου κι απόλαυσε το θάνατο που σκορπίζεται στους δρόμους της Αθήνας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου