Ο πεζόδρομος της Αποστόλου Παύλου, ο περιφερειακός του Φιλοπάππου.
Μπήκα γρήγορα στ' αθλητικά παπούτσια και στις φόρμες και ξεκίνησα, βραδάκι, την ώρα που έπεφτε το σούρουπο, να τρέχω μία από τις αγαπημένες μου διαδρομές.
Στ' αυτιά, τ' ακουστικά του mp3. Στη διαπασών η μουσική -κι ας έχει πει ο ωρυλάς... χαμηλόφωνα-.
Μόνη, λοιπόν, με τις σκέψεις μου στη μοναχική αυτή διαδρομή του δρομέα....στη διαδρομή που, θες δεν θες, θα τα βρεις με τον εαυτό σου...εσύ κι εκείνος...να παλεύεται για την ισορροπία. Της ψυχής και του μυαλού.
Κι όπως έφευγαν πίσω τα μέτρα, τα χιλιόμετρα, έφευγαν και οι κακές οι σκέψεις. Καθάριζα. Ελάφρυνα.
Ήταν ένα βήμα προς τη νέα αρχή.
Όχι, δεν λύθηκαν τα ζητήματα.
Ήταν απλώς το πρώτο βήμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου