Περί έρωτος (εκ νέου)...

"Γιατί δεν υπάρχουν έρωτες νόμιμοι ή μη νόμιμοι.
Υπάρχουν μόνον έρωτες χωρίς επίθετο".

Και...

"Μήπως αν δεν έμπαινε στη μέση το λεγόμενον "αίσθημα" και η λεγόμενη "ηθική", θα ημπορούσε τότε μόνον να είναι ο έρως τέλειος και απλός και εύκολος, επ' άπειρον πανήδονος και απολύτως παντοδύναμος -όλο χαρά (μόνο χαρά), όλο γλύκα (μόνο γλύκα), χωρίς απαγορεύσεις, στερήσεις, πικρίες, διάφορα "μούπες-σούπα" και άλλα αηδή και ακατανόητα, όπως η αποκλειστικότης, η εντός του γάμου αγνότης και όλη η σχετική με αυτόν απέραντη όσο και μάταια ηθικολογία και φιλολογία;"

(ΥΓ. Συχνά-πυκνά νιώθω την ανάγκη να σου μιλήσω για τον έρωτα γιατί, λατρεμένε μου καναπεδάκια, ψυχανεμίζομαι πως στην εποχή της κρίσης έχεις ξεχάσει μεταξύ άλλων να ερωτεύεσαι... (όπως έχεις ξεχάσει για παράδειγμα να αγωνίζεσαι ή να διεκδικείς).

Περνάω τη φάση ανάγνωσης του Ανδρέα Εμπειρίκου.

Μεγάλη μορφή. Ποιητής, πεζογράφος αλλά και ψυχαναλυτής. Εκ Μπράιλας της Ρουμανίας ορμώμενος.

Το πρώτο απόσπασμα ήταν από το "Αι γενεαί πάσαι ή η Σήμερον ως Αύριον και ως Χθες" και το δεύτερο από το "Μεγάλο Ανατολικό". Ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σου. Και με κάποιον άλλον που του τα αφιερώνω.)